Cuma'ya Mektup...

        Başta yalnızca gecikmiş bir karşılıktı. Daha sonra İsa'nın beni hayatının hiç bir kenarında köşesinde görmek istememesi nedeniyle de küçük bir isyan... Sosyal ilişkilerde zamanlama konusunda hiç iyi olamamışımdır. Bazen çok geç kalırım ki bu mektup da bunun en iyi kanıtlarından...
        Ne parapsikoloji, ne siyaset... Bir süredir hiç birine kafa yoramıyorum. Öyle büyük bir boşlukta, öyle uzun zamandır parçalarımı toplamaya çalışıyorum ki tek yapabildiğim varlığıma dair bir sürü soru işareti biriktirmek oldu.Aslında iyi bir psikologa ihtiyacım var. Ama hem psikologum hem arkadaşım olamayacaksan ben arkadaşım olmanı isterdim.
        Ben hiç değişmeyeceğim sanırım. Geçen onca zamanda her şey bıraktığın gibi. Yalnızca tenhalaşıyorum. Belki biraz da umudumu yitirdim. Tüm enerjimi daha iyi şeylere inanmak için harcıyorum. Ne kadar başarılı olduğumdan emin değilim ama yalan söylemek konusunda iyiyimdir. Belki bu yüzden asla bilemeyeceğim.
        Kimseyi kırmak istemedim. Ama romanlardaki insanı çıldırtan aptal kadınlar gibi iyi olmak adına çabalarken, ortalığı kırıp geçirdim çoğu kez. Ve neyi, nasıl telafi edeceğimi bilmeden yıkıntılarımın arasında harcadım tüm vaktimi. Şimdi her şeyi daha net görüyorum, zaman zaman nasıl saçmaladığımı da. Yardım istediğimden değil, çoktan kalktım yürüyorum. Ama şimdi yürüdüğüm yolların beni nereye götüreceği konusunda hiç bir fikrim yok. Sadece yürüyorum.
        Senin de dediğin gibi, yazan aslında kendisine, kendi bilinçaltına yazar ve yazdığını paylaşır.Ben de seninle paylaşmak istedim ( ama beceremedim).
                                                                                               Sevgilerimle ............