Epe.

        Senin gökyüzünde ışıl ışıl görünen o büyüleyici ışıkların en derinden vurduğu ben, sana geldim. Ulaşılmaz görünen o darmadağınık büyünün, hayat barındırmayan -barındıramayan- taş toprak yığınları olduğunu gördüm. Hayat bulmanın değil hayat verebilmenin mühim olduğunu bilen ben, çoğu zaman daha da önemlisinin haddini bilmek olduğunu hatırlayıp, geldiğim yere değil belki ama yoluma dönüyorum. Vazgeçmedim hiç. Vazgeçecek değilim ama böyle kaybetmeyeceğim. Vazgeçenlerin ardında durmayacağım. Savaşmadan kaybeden ben olmayacağım. Sana kendi ağıtlarını bırakıp hayat vermeyi vadetmekle kalmayıp bunun için savaşacak cesareti ve umudu olanların saflarına gidiyorum. Umut öldürür. Eskimeyip, yaşlanmaya gidiyorum. Ama vazgeçmedim.