25 Aralık 2012 Salı

Galaya Doğru


        Kimseye bir şey ifade etmeyen bozkırların ortasında gördüğüm en güzel kelebek...
  
        Taşındığımız evi, yeni okulumu ve tüm o kalabalığı yabancı sayarken ben, bir bahar günü tanıştık. Tedirginliğimi hiçe sayarak, avuçlarımdan çok da büyük olmayan kanatlarıyla ruhumu sarmasını bir hoş geldin hediyesi olarak yorumladım.

        Ölüm bazen kaybetmek değildi. Sevdiklerini güzel hatırlayabilmek için, filmi doğru yerde bitirmenin en kolay yoluydu.

        Huzur içinde uyu...

2 yorum:

Nidaersin dedi ki...


Doğa'nın son ucundan uçan kelebek; 'bu filmi izlemiştim'
ardında çoktan unuttuğumuz yorgun bir bedenin yeknesak vedaları olsada huzur içinde uyumalı...

G.o.D dedi ki...

Unuttuğumuz o yorgun bedenler, umarım bizden daha mutlulardır...