Seni tanısaydım da severdim yine. Daha da çok severdim. Kızar, küser, incinir ama sonra daha da çok severdim. Tanıma fırsatı bulamadım ama yine sevdim. Tanımamı da istemedin.
Beni tanısan sever miydin bilmiyorum. Sevdiğini söyledin ama tanımak da istemedin.
Sensiz hiç bir yere sığamıyordum. Söyledim ve bunu çok sevdin.
Koca bir boşluğu nereye sığdırabilirdik ki?

IST-HRK

Kaybedecek bir şeyimin olmaması beni daha özgür kılmaz mı? Ya da kaybetmemek için daha mı güçlü savaşılır?
Yukaridaki zımbırtıyı bilmem kaç ay önce yazmışım. Buraya gelip ağlak zırlak yazılar yazmaktan, buhranlarımı ekranın orta yerine kusmaktan sıkıldığım için susup toparlamayı bekliyordum. Lakin anladım ki benden bir cacık olmayacak.
Kendiniz icin de yazsanız paylaşmak için de yazsanız yazdıklarınızı okumaktan mutlu oluyorum. Bloglarınızı nereden buldum nasıl takip ettim bilmiyorum ama orada olduğunuz ve susmadığınız için teşekkür ediyorum.
Şimdi hazırlanıp işe gideyim.