Ne zaman uyumam gerekse erkenden uyanırım. Dün de öyle oldu. Sabah 6'da açıldı gözlerim. Sonra sabırsızca evin içinde dolaştım durdum. Öğle saatlerinde dışarı çıktık. Şahane bir pizza yedik. Bolca kahve içip evlerimize döndük. Malum sebeplerle çok da huzurlu değildik ama o sebepleri şu an detaylandırmayacağım. Gelen kargoları otomattan alıp eve bıraktım ve arkadaşıma geçtim. Birkaç saat de orda oyalanıp eve döndüm. Kedilerin mamasını, suyunu, kumunu hallettikten sonra ilaçlarını verdim. Ve evden çıktım.
Gün bitti. Nöbetim başlayalı 55 dakika oldu. 4 saat 5 dakika daha devam edecek bu azap. Nöbetler kadar nefret ettiğim bir şey yok sanırım. Bu belirsizlik beni deli ediyor. Evime dönmek istiyorum. İlaçlarını aksatmak istemediğim iki hasta kedi evde beni bekliyor. Kalkıp sigara dahi içmedim. Burda hareketsiz kalırsam farkedilmeyecekmişim gibi hissediyorum anlamsızca. Sigara içerken de eskisi gibi keyif almıyorum ama oyalanmak için bir bahane gibi geliyor. Saçma bir alışkanlık artık.
Belki yarın mutlu bir post yazarım eve döndüm diye. Şimdilik susuyorum.
