Aksaklıklar.

        Üstüme vazife olan olmayan her şeye üzülürüm hep. Herkesin iyi olmasını istemek çok mu garip çok mu yersiz? Olmuyor içim dayanmıyor. Sabah durakta bıraktığım hasta köpekteydi aklım tüm gün. Döndüğümde göremedim =(
        Sonra aklıma Ahmet geldi, yine üzüldüm. Yakın olmayabiliriz ama bir insanın gözlerine bakınca yüreği görülüyorsa üzülmesin istiyorum.
        Sonra daha bir sürü bir sürü şeye üzülüyorum. Bugünlerde becerebildiğim hiçbir şey yok. Ne doğru dürüst işe gitmeyi ne insanlarla iki çift laf etmeyi... Ama bunca beceriksizliğe rağmen susmayı bile beceremiyorum. Offfffffffffffffffffff.