16 Ağustos 2012 Perşembe

Aynadaki Ben

        Kendimi gördüğüm insanlarla çok sık karşılaşmam. Ama nadiren de olsa bu gerçekleştiğinde hem ciddi bir çekim duyar hem de korkarım. Çünkü karanlıklarımın her köşesini çok ama çok iyi tanırım. Göremediklerimi öğrenmek, zaten bildiklerimi farklı bir konumdan ele almak istediğimdeyse bir türlü amacıma ulaşamam. Hem kendi beceriksizliğimden hem de asosyalliğin doruklarına varan gereksizliğimin aynadaki aksinden. 

Hiç yorum yok: