Hava kararmaya başlarken içim kıpır kıpır olur. Bilmiyorum ama tüm iç huzursuzluğuma rağmen havada bir huzur varmış gibi hissederim. Bu akşam oldukça iyi hissediyorum. Ama neden olmak istediğim yerde olamadığımı merak ediyorum. İkinci tekile hitaben yazdığım şeyleri, kimsenin kişisel almaması nedeniyle oldukça rahatım. Halbuki bir şekilde tanıdığım, bildiğim herkesin yeri var söylediklerimde. Ben hiç bişeyin dümdüz olmasından hoşnut değilim. Neden bir kitapta okuduğumuzda hoşumuza giden durumları günlük hayatta pratiğe dökecek olsak saçmalık oluyor anlamıyorum. Bir şekilde sesini duyuyorum, varlığını hissediyorum. Ki bu hayatıma dahil olduğun anlamına geliyor. O kadar boş olduğunu söylediğin hayatının neresine sığamıyorum, bilmiyorum.
Çocukken dağlara çok daha yakın, kalabalığa çok daha uzak bir yerde yaşarken, sel sularının açığa çıkardığı pürüzsüz kayalıklara uzanır, ayaklarım serin suların içindeyken gökyüzünü izleyip tek başıma uyuklardım. O kayalar yerindedir ancak şimdi sığar mıyım bilmiyorum. Bana verdikleri huzur başkalarına yeter mi bilmiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder